Kızımın Katiline Açık Mektup

Samantha B.’nin katiline açık bir mektup. Nerede olursan ol bunu bir şekilde okuyabiliyorsan, seni bulacağımı bil.
Hiçbir baba çocuğunu dünyanın kutsal sessizliğine indirmez. Hangi yaşta öleceğini bilmiyorum, ama bunun on yedi olmadığını biliyorum. Doğduğumda, gözlerim görmeden önce her şey daha iyiydi ve çok derinden sevmeyi öğrendim. Yaşamın uçucu, bitmek bilmeyen eğlencelerini tatmaktan daha büyük işler çevireceğine karşın hiç şüphem yok. Daha iyisi olmasa da, duaların cevaplandığı bir dünya ihtiyaç duymadıkları bir dünyadır: bizim olmayan bir dünya.
Saatlerimi yerde oyun oynayarak harcıyordum. Gülümsetmeye çalıştığım tüm yüzler ve kötü espriler, bir şarkıya ilham vermek için dinlediğim tüm müzikler ya da bir rüyaya ilham vermek için okuduğum kitaplar: hepsi boşa gitti. Bana iyi bir ebeveynlik yapmak için gereken her şey olduğunu düşündüm, ama yanılmışım. Hayatım boyunca bu tek amaca yatırım yaptım, ama vermem gereken şey yeterli değildi. En çok ihtiyaç duyulduğumda orada değildim ve artık yapabileceğim hiçbir şey bunu değiştiremez.
Polis, onu öldürürken kullandığın bıçağı, düşürdüğün ormanda buldu. Yavaş bir ölümmüş, öyle söylediler, ama bunu yapmasaydın acıların çoğundan kaçınılacaktı. Bıçak cilde girer girmez pişman olursun. Bunun için çok derine inmek mi istedin? Kanama durmayacak diye mi panikledin? Yardım mı çağırdın ya da yarayı sarmak için boşuna mı savaştın, yoksa çok mu utanıyordun? Titiz mi davrandın, yoksa zamanın çok hızlı geçtiğini mi sandın?  Ya da kanamanın çok hızlı olup olmayacağını mı merak ettin veya çok geç olmadan önce durdurmayı  mı bilmiyordun?
Yaptığın zaman kendini değil de başka birini mi düşünüyordun? Özel bir olayın seni bu noktaya getirip getirmediğini bilmiyorum, ama hayatını sürdürmeye devam etmek bu acıyı, içindeki vicdan azabını asla durdurmayacak. Acı bir kişiden diğerine geçerek, geçmiş yaşamı, geçmiş ölümü, geçmiş ölümcül gücü taşımaya devam edecek. Bir sonraki kurban, güneşin ışığı ya da sıcaklığı olmadan gördüğü güne kadar, tüm sesler ve renkler sonsuz bir griye akar. Ve sonra o güneş de, ortaya çıkarak acıları bir kez daha dindirir.
Senden nefret ettiğimi düşünmelisin. Eğer yaparsam kimsenin beni suçlayacağını düşünmüyorum. Ailemi yok etmenden nefret ediyorum ama seni her şey için affediyorum. Bana inanmayabilirsin, ama bunun doğru olduğuna söz veriyorum. Bu dünyada seni asla affetmeyeceğim bir davranışa sahip biri haline getiren birçok şey var.
Samantha'yı neden öldürdüğünü hala bilmiyorum . Eğer bunu bir şekilde okuyabiliyorsan, seni bulacağımı biliyorum. Ve bir şekilde, bir gün tekrar karşılaşacağız.