Annem bana anlattığı bu öyküde mezun olduktan sonra bir nöropsikiyatrik koğuşundaki zamanından bahsetti. Rutin oda kontrollerini yapıyordu ve duyduğum en korkunç sahnede onlardan birisinde yaşandı.
Bir gece vardiyasındaydı ve genellikle tüm hastaların yatak odası kapıları kapatılması gerekiyordu. Fakat annem bir köşeyi döndü ve açık bir kapı fark etti. Kapının yarısında, yerde bir personelin bacaklarını gördü.
O odaya baktığında, hastayı, her iki gözü de çıplak elleriyle ortaya çıkmış olan, doğum sonrası psikiyatrik bir bozukluğu olan bir kadını gördü. Yerde ellerini kavuşturmuştu.
Bu korkutucu sahneye tanıklık eden ilk personel, kadına ilk adımını attığı sırada kalp krizi geçirmişti.
Annem yardım için çığlık attı ve personelin üzerinde CPR yapmaya çalıştı. Tüm bu zaman içerisinde, kadının gözleri anneme kilitlenmiş, oldukça sakin bir şekilde yerde oturmuştu.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder